De Poolse rimboe

Na slechts twee weken in Krakow was het alweer tijd om terug te keren naar Warschau, want Janusz had voor Abigail, Bianca en mij een tripje georganiseerd naar het Nationale Park Bialowieza; het enige oerbos dat Europa nog heeft. Op vrijdagmiddag, na de Poolse les, vertrok ik met de trein richting Warschau, waar Janusz ons om 18:00 uur ophaalde bij het appartement van Abigail en Bianca. Daarvandaan was het nog ruim vier uur rijden naar het park, maar dat lag meer aan de drukte in Warschau en de kwaliteit van de wegen in Oost-Polen dan aan de afstand. Gelukkig kwamen we aan in een leuk hotelletje dat in jagerstijl was ingericht. We hebben heerlijk geslapen.

De volgende dag stonden we alweer vroeg op, want Janusz had een vol programma voorbereid. We begonnen de dag met het meest uitgebreide ontbijt dat ik ooit gegeten heb en vervolgens liepen we naar het Park Palacowy, waar de Russische tsaar ooit een buitenverblijf had. Het buitenverblijf is er helaas niet meer, maar er was wel een natuurhistorisch museum, waar we te zien kregen welke dieren er in het Bialowieza reservaat leven en wat we tegen zouden kunnen komen. We kochten wat bizongras – het gras waarvan de bekende Poolse wodka Zubrówka wordt gemaakt – en daarna reden we naar het bizonreservaat, waar de Europese bizon te zien was (een bizonsoort die alleen hier nog in het wild leeft). Verder waren er wolven, herten, elanden en Przewalskipaarden. De lunch gebruikten we in het hotel en ’s middags werden we opgehaald met paard en wagen voor een tour door het extra beschermde gebied van het Nationaal Park. Dit gebied is afgesloten en mag alleen worden betreden onder begeleiding van een vakkundige gids. Het is het gebied waar de mens niets (meer) aan doet en dat was te zien. Het is een heel ruig en dichtbebost gebied, met omgevallen bomen, woekerplanten et cetera. Onze rondleiding was een soort van biologieles. De gids wees ons op allerlei plant- en diersoorten, maar ook op sporen van bepaalde dieren. Hij had planten- en dierengidsen mee, die de namen in vier talen bevatten, waaronder Nederlands. Dus af en toe kregen we plotseling “grote bonte specht” te horen en dat was erg grappig. Na de rondleiding hadden we in het hotel even de tijd om een beetje bij te komen. ’s Avonds stond een diner op het programma in het oude station van Bialowieza. Het station is niet meer in gebruik en omgebouwd tot een chique restaurant in Russische stijl. We aten opnieuw erg uitgebreid en uiteraard stond er voornamelijk wild op het menu in deze streek. We aten onder andere pierogi met bizonvlees en dat smaakte prima. Als cocktail hadden we een Rasputin, met Zubrówka, appel en een onbekende sap, maar dat was ook erg lekker. Na het diner werden we met de koets teruggebracht naar het hotel, waar we heerlijk hebben geslapen na de lange, maar interessante dag.

Op zondagochtend verlieten we het hotel en brachten we nog een bezoek aan Hajnówka, om een orthodoxe dienst bij te wonen. Omdat dit deel van Polen slechts vier kilometer verwijderd is van de grens met Wit-Rusland, is er een grote orthodoxe gemeenschap. Het was bijzonder om de dienst te zien. Bij binnenkomst kust iedereen om te beginnen het icoon (wij vroegen ons af wat er zou gebeuren als iemand in het dorp een koortslip zou hebben…). Er zijn geen banken in de kerk, want de dienst vindt staand plaats. Wat er precies gebeurt in het gedeelte waar de priesters zitten, is niet goed zichtbaar vanuit de kerk. Één priester staat met zijn rug naar de gemeenschap toe, om te symboliseren dat de gemeenschap als geheel zich tot God richt. De gehele dienst vindt plaats in de Oud-Slavische taal (die in het geheel niet op Pools lijkt), dus de gewone mens begrijpt niet wat er gezegd wordt. Toch was de dienst goed bezocht. Na de dienst gingen we terug in de auto en zijn we naar Warschau gereden, waarvandaan ik om 14:00 uur de trein terug naar Kraków had. Na een vermoeiend, maar geslaagd weekend was ik rond etenstijd weer terug in mijn kamer.