Op dwergenjacht in Wroclaw
Door: Tim Sterkenburg
Blijf op de hoogte en volg Tim
26 Mei 2008 | Polen, Warschau
Het zoveelste lange weekend: Corpus Christi. Op woensdag had ik afgesproken om te lunchen met Patrizia, Stefan en Anja om te overleggen of we deze dagen ergens heen zouden gaan. Er waren vele ideeën, maar uiteindelijk viel ons oog op Wroclaw. Ik was daar al geweest, maar slechts één dag, dus ik wilde er nog wel eens heen. Patrizia kon alleen pas op vrijdag weg, dus Corpus Christi zelf zouden we nog doorbrengen in Kraków.
Donderdag had ik afgesproken met Jörg. Omdat het zijn laatste maand in Kraków was, was hij bezig met een tour langs de dingen die hij nog niet had gedaan. Hoog op zijn lijstje stond Nowa Huta. Omdat ik daar met m’n ouders al was geweest en daardoor de belangrijkste plekjes wist, wilde ik hem wel rondleiden. We begonnen bij de Ark, waar we precies op tijd waren voor de Corpus Christi processie. Beetje bizar om een processie mee te maken in een wijk die gebouwd is volgens de communistische principes, maar het illustreert wel weer het belang van de kerk in Polen. Bij het Teatr Ludowy was net een barbecue aan de gang met bier en worsten. Met een Duitser als metgezel, kwam ik daar natuurlijk niet onder uit. Vervolgens hebben we de tram genomen naar de staalfabriek en zijn we teruggelopen langs het kunstmatige meer. Volgend jaar geen Salou meer, maar Nowa Huta, Polska!
De volgende ochtend nam ik met Stefan en Anja de bus van Kraków naar Katowice. Patrizia moest daar ’s ochtends nog Poolse les geven en zou ons vervolgens treffen op het station. Allereerst kregen we een rondleiding door Katowice. Het is de hoofdstad van Silezië, een gebied dat rijk is aan steenkool. Vroeger was het dan ook een zeer rijke stad en de sporen hiervan zijn nog zichtbaar. De laatste jaren is de stad helaas sterk afgetakeld en tegenwoordig staat Katowice niet meer zo goed bekend. Toch werd er duidelijk gewerkt aan verbetering; overal werden de straten vernieuwd en de historische panden weer in hun oude glorie hersteld. Patrizia leidde ons langs het Teatr Wyspianskiego, Spodek (een soort mega-UFO die een groot sportcentrum herbergt) en de kathedraal. Vervolgens dronken we nog een koffie met een goede sernik (cheese cake) in het café waar vroeger de communistische partijtop bijeenkwam en toen waren we klaar voor het vervolg van de reis naar Wroclaw. Na zo’n drie uur kwamen we aan op het schitterende station van Wroclaw. Daarvandaan liepen we naar het centrum, waar onze privé-gidsen al stonden te wachten. Patrizia had namelijk geregeld dat haar collega Asia, die oorspronkelijk uit Wroclaw komt, ons rond zou leiden. Zij was in Wroclaw, omdat haar zus Malgorzata, die in New York woont, voor twee weken terug was in Polen. De zus was ook mee gekomen en aangezien de voertaal tijdens de hele treinrit voornamelijk Pools was geweest, terwijl ik de enige was die niet bepaald vloeiend Pools sprak, was het wel even fijn om met haar Engels te spreken. We dumpten eerst even onze spullen in het hostel en daarna was het tijd voor een hapje eten. We kozen voor STP, een erg grappig restaurant waar je gewoon je bord vol laadt en dan per gewicht betaalt. Echt prima gegeten! Vervolgens kregen we een korte, oriënterende rondleiding door de stad, langs de Rynek, de universiteit en de eilanden in de Oder. We sloten af met een biertje in Mleczarnia, een op een donkere binnenplaats verborgen café, met desalniettemin een fantastische sfeer. Tegen tienen gingen Asia en Malgorzata richting huis. Wij begaven ons toen nog naar een ander café, dat we eerder die dag al gezien hadden. Het was een café dat van binnen en van buiten geheel was ingericht in art nouveau stijl. Het publiek en de deejay waren er een beetje vreemd, maar het bier was er lekker en we raakten niet uitgekeken op de inrichting, dus we hebben het er wel even uitgehouden.
De volgende dag de eerste echte sightseeing Wroclaw. We bezochten eerst de Kosciol Swietej Elzbiety en gingen daarna op dwergenjacht. Wroclaw is namelijk een dwergenstad: verspreid door de hele stad zijn bijna honderd dwergen te vinden. In de oudste straat van Wroclaw, Ulica Jatka (slagerstraat), vonden we de slager met zijn dieren. Verder zagen we een geketende dwerg bij de oude gevangenis en een geleerde dwerg tussen de boeken bij de universiteit. De universiteit zelf bezochten we ook. In de kapel bij de universiteit bevindt zich een van de weinige originele Piëta’s ter wereld en de Aula Leopoldinum was beslist ook de moeite waard. Bovendien mochten we met hetzelfde kaartje (waarop we overigens een half uur hebben gewacht vanwege een computerstoring) het Oratorium Marianum (concertzaal) bezoeken en de klim wagen naar het dak van de universiteit voor het uitzicht over de stad. De lunch haalden we op de markt in de Hala Targowa en vervolgens staken we de rivier over voor een bezoek aan de kathedraal en de botanische tuinen. Hier hoopten we enige rust te vinden, maar de rust werd tamelijk verstoord door een dubieus gezelschap van heksen en tovenaars, die in de tuinen op zoek leken te zijn naar mysterieuze kruiden voor onzuivere doeleinden… Ze deden direct al hun invloed gelden op Anja, want zij deed de gekste dingen met onze overgebleven lunch. Als laatste bezochten we het Panorama Raclawicka, een gigantisch schilderij rondom dat de overwinning van Polen op de Russen bij Raclawice in 1794 uitbeeldt. Vanwege de Russische overheersing is het schilderij pas sinds de jaren tachtig voor het publiek toegankelijk en daardoor bij uitstek een uiting van Poolse nationale trots en een van de best bezochte toeristische attracties in Polen. Voor de laatste rondleiding van de dag waren echter nog plaatsen vrij. ’s Avonds hebben we Cubaans gegeten en daarna zijn de meiden gaan slapen, terwijl Stefan en ik nog wat zijn gaan drinken.
De tweede dag in Wroclaw stond er nog voldoende op het lijstje om te bekijken. We begonnen met een bezoek aan het oude Joodse kerkhof. Daar is elke zondag om 12:00 uur een gratis rondleiding. Het kerkhof was prachtig, mysterieus en overwoekerd, maar de rondleiding duurde wel erg lang (zelfs voor de Poolstaligen onder ons) en dus hebben we het laatste stukje zelf gedaan. Onder andere de familieleden van Edith Stein liggen er begraven. Na het kerkhof hebben we ons opgesplitst, omdat iedereen andere dingen wilde zien. Patrizia en Stefan gingen naar het huis van Edith Stein en het etnografisch museum, terwijl Anja en ik liever de Hala Ludowa en het omliggende park wilden zien. De Hala Ludowa is een gigantische koepel, gebouwd in 1913, ter herinnering aan het feit dat Napoleon honderd jaar daarvoor was verslagen. Om binnen te komen moet entree worden betaald, maar Anja en ik hadden bij toeval een andere ingang gevonden (niet eens expres!), zodat we binnen waren gekomen zonder te betalen. Daar werden we overigens ook niet op aangesproken toen we de betaalde ingang doodleuk als uitgang gebruikten… Vervolgens hadden we nog wat tijd om rond te lopen door het Park Szczytnicki, waar we met name de Japanse tuin bezochten. Aan het eind van de middag was het tijd voor een snelle hap en de laatste trein terug naar Kraków. Stefan zag met een jaloerse blik aan hoe mijn gereserveerde plaats zich tussen twee lekkere Poolse kerels bevond, terwijl hij tussen de meiden in mocht zitten, gna gna! Na een lange rit van zo’n vijf uur waren we eindelijk weer terug in Kraków. Het was een zeer geslaagd lang weekend.
Donderdag had ik afgesproken met Jörg. Omdat het zijn laatste maand in Kraków was, was hij bezig met een tour langs de dingen die hij nog niet had gedaan. Hoog op zijn lijstje stond Nowa Huta. Omdat ik daar met m’n ouders al was geweest en daardoor de belangrijkste plekjes wist, wilde ik hem wel rondleiden. We begonnen bij de Ark, waar we precies op tijd waren voor de Corpus Christi processie. Beetje bizar om een processie mee te maken in een wijk die gebouwd is volgens de communistische principes, maar het illustreert wel weer het belang van de kerk in Polen. Bij het Teatr Ludowy was net een barbecue aan de gang met bier en worsten. Met een Duitser als metgezel, kwam ik daar natuurlijk niet onder uit. Vervolgens hebben we de tram genomen naar de staalfabriek en zijn we teruggelopen langs het kunstmatige meer. Volgend jaar geen Salou meer, maar Nowa Huta, Polska!
De volgende ochtend nam ik met Stefan en Anja de bus van Kraków naar Katowice. Patrizia moest daar ’s ochtends nog Poolse les geven en zou ons vervolgens treffen op het station. Allereerst kregen we een rondleiding door Katowice. Het is de hoofdstad van Silezië, een gebied dat rijk is aan steenkool. Vroeger was het dan ook een zeer rijke stad en de sporen hiervan zijn nog zichtbaar. De laatste jaren is de stad helaas sterk afgetakeld en tegenwoordig staat Katowice niet meer zo goed bekend. Toch werd er duidelijk gewerkt aan verbetering; overal werden de straten vernieuwd en de historische panden weer in hun oude glorie hersteld. Patrizia leidde ons langs het Teatr Wyspianskiego, Spodek (een soort mega-UFO die een groot sportcentrum herbergt) en de kathedraal. Vervolgens dronken we nog een koffie met een goede sernik (cheese cake) in het café waar vroeger de communistische partijtop bijeenkwam en toen waren we klaar voor het vervolg van de reis naar Wroclaw. Na zo’n drie uur kwamen we aan op het schitterende station van Wroclaw. Daarvandaan liepen we naar het centrum, waar onze privé-gidsen al stonden te wachten. Patrizia had namelijk geregeld dat haar collega Asia, die oorspronkelijk uit Wroclaw komt, ons rond zou leiden. Zij was in Wroclaw, omdat haar zus Malgorzata, die in New York woont, voor twee weken terug was in Polen. De zus was ook mee gekomen en aangezien de voertaal tijdens de hele treinrit voornamelijk Pools was geweest, terwijl ik de enige was die niet bepaald vloeiend Pools sprak, was het wel even fijn om met haar Engels te spreken. We dumpten eerst even onze spullen in het hostel en daarna was het tijd voor een hapje eten. We kozen voor STP, een erg grappig restaurant waar je gewoon je bord vol laadt en dan per gewicht betaalt. Echt prima gegeten! Vervolgens kregen we een korte, oriënterende rondleiding door de stad, langs de Rynek, de universiteit en de eilanden in de Oder. We sloten af met een biertje in Mleczarnia, een op een donkere binnenplaats verborgen café, met desalniettemin een fantastische sfeer. Tegen tienen gingen Asia en Malgorzata richting huis. Wij begaven ons toen nog naar een ander café, dat we eerder die dag al gezien hadden. Het was een café dat van binnen en van buiten geheel was ingericht in art nouveau stijl. Het publiek en de deejay waren er een beetje vreemd, maar het bier was er lekker en we raakten niet uitgekeken op de inrichting, dus we hebben het er wel even uitgehouden.
De volgende dag de eerste echte sightseeing Wroclaw. We bezochten eerst de Kosciol Swietej Elzbiety en gingen daarna op dwergenjacht. Wroclaw is namelijk een dwergenstad: verspreid door de hele stad zijn bijna honderd dwergen te vinden. In de oudste straat van Wroclaw, Ulica Jatka (slagerstraat), vonden we de slager met zijn dieren. Verder zagen we een geketende dwerg bij de oude gevangenis en een geleerde dwerg tussen de boeken bij de universiteit. De universiteit zelf bezochten we ook. In de kapel bij de universiteit bevindt zich een van de weinige originele Piëta’s ter wereld en de Aula Leopoldinum was beslist ook de moeite waard. Bovendien mochten we met hetzelfde kaartje (waarop we overigens een half uur hebben gewacht vanwege een computerstoring) het Oratorium Marianum (concertzaal) bezoeken en de klim wagen naar het dak van de universiteit voor het uitzicht over de stad. De lunch haalden we op de markt in de Hala Targowa en vervolgens staken we de rivier over voor een bezoek aan de kathedraal en de botanische tuinen. Hier hoopten we enige rust te vinden, maar de rust werd tamelijk verstoord door een dubieus gezelschap van heksen en tovenaars, die in de tuinen op zoek leken te zijn naar mysterieuze kruiden voor onzuivere doeleinden… Ze deden direct al hun invloed gelden op Anja, want zij deed de gekste dingen met onze overgebleven lunch. Als laatste bezochten we het Panorama Raclawicka, een gigantisch schilderij rondom dat de overwinning van Polen op de Russen bij Raclawice in 1794 uitbeeldt. Vanwege de Russische overheersing is het schilderij pas sinds de jaren tachtig voor het publiek toegankelijk en daardoor bij uitstek een uiting van Poolse nationale trots en een van de best bezochte toeristische attracties in Polen. Voor de laatste rondleiding van de dag waren echter nog plaatsen vrij. ’s Avonds hebben we Cubaans gegeten en daarna zijn de meiden gaan slapen, terwijl Stefan en ik nog wat zijn gaan drinken.
De tweede dag in Wroclaw stond er nog voldoende op het lijstje om te bekijken. We begonnen met een bezoek aan het oude Joodse kerkhof. Daar is elke zondag om 12:00 uur een gratis rondleiding. Het kerkhof was prachtig, mysterieus en overwoekerd, maar de rondleiding duurde wel erg lang (zelfs voor de Poolstaligen onder ons) en dus hebben we het laatste stukje zelf gedaan. Onder andere de familieleden van Edith Stein liggen er begraven. Na het kerkhof hebben we ons opgesplitst, omdat iedereen andere dingen wilde zien. Patrizia en Stefan gingen naar het huis van Edith Stein en het etnografisch museum, terwijl Anja en ik liever de Hala Ludowa en het omliggende park wilden zien. De Hala Ludowa is een gigantische koepel, gebouwd in 1913, ter herinnering aan het feit dat Napoleon honderd jaar daarvoor was verslagen. Om binnen te komen moet entree worden betaald, maar Anja en ik hadden bij toeval een andere ingang gevonden (niet eens expres!), zodat we binnen waren gekomen zonder te betalen. Daar werden we overigens ook niet op aangesproken toen we de betaalde ingang doodleuk als uitgang gebruikten… Vervolgens hadden we nog wat tijd om rond te lopen door het Park Szczytnicki, waar we met name de Japanse tuin bezochten. Aan het eind van de middag was het tijd voor een snelle hap en de laatste trein terug naar Kraków. Stefan zag met een jaloerse blik aan hoe mijn gereserveerde plaats zich tussen twee lekkere Poolse kerels bevond, terwijl hij tussen de meiden in mocht zitten, gna gna! Na een lange rit van zo’n vijf uur waren we eindelijk weer terug in Kraków. Het was een zeer geslaagd lang weekend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
