Een studentenstad en een reis door de geschiedenis

Weinig tijd had ik om bij te komen van het bezoek van mijn ouders en Wouter, want de dagen daarna stonden alweer bol van de wilde plannen. In de eerste plaats begon op vrijdag de Juwenalia Krakowska, een groots studentencarnaval waarbij de studenten drie dagen lang de baas over de stad zijn en bepalen wat er gebeurt. Tijdens deze periode zijn er veel feesten, concerten, barbecues en voor een paar dagen is het toegestaan om alcohol te drinken op straat – wat normaal gesproken verboden is. Ik zou niet alles ervan meekrijgen, omdat ik had gepland om met Abigail, Bianca en Leonie (mijn collega’s van de ambassade) plus de Deense stagiair(e)s een lang weekend naar Gdansk te gaan. Maar ik had bedacht dat als ik mijn bagage eerder die dag al in een kluis op het station zou leggen, ik in ieder geval een groot deel van de eerste dag mee zou kunnen krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn ouders en Wouter vertrokken al vroeg die ochtend, dus ik was in ieder geval op tijd wakker. Ruim de tijd had ik om mijn spullen in te pakken en nog een beetje schoon te maken. Tegen elven vertrok ik richting station en een uurtje later stond ik op Rynek Glówny, waar het allemaal zou beginnen. De eerste verklede studenten begonnen langzaamaan binnen te druppelen. Zelf was ik gelukkig ook gewapend met een fleurige bloemenkrans. Nog voordat ik moeite had gedaan om te bellen, zag ik hoe mijn vrienden binnen kwamen druppelen. Wat een geluk, want het plein stond al behoorlijk vol en ze zouden niet makkelijk te vinden zijn geweest! Het echte spektakel begon rond 13:00 uur. Om die tijd overhandigde de burgemeester officieel de sleutels van de stad aan de studenten en “Miasto jest nasze” (de stad is van ons). Na de overhandigingceremonie trokken de studenten massaal naar de ‘studentenstad’ – de studentenhuisvesting achter de bètafaculteit (AGH). Daar is lekker veel ruimte. De eerste blikjes bier werden opengetrokken en de eerste barbecues geïnstalleerd. Ik had nog net tijd om de eerste portie gegrild vlees naar binnen te werken. Om 16:00 uur moest ik richting station en in de trein naar Gdansk. Daar zou ik 7,5 uur in zitten, want ik moest Polen bijna helemaal van zuid naar noord doorkruisen. Gelukkig kwamen halverwege in Warschau mijn collega’s erbij. Tegen middernacht waren we op het station van Gdansk. Ons hostel lag daar op loopafstand vandaan en was al gereserveerd, dus we konden meteen door naar bed.

Omdat we in het donker waren aangekomen, was Gdansk voor ons de volgende ochtend nog een verrassing. Het station bleek direct al prachtig te zijn. In de oude stad konden we genieten van kleurrijke geveltjes die een beetje aan Nederland deden denken. We beklommen de toren van de Kosciól Mariacki voor een uitzicht over de stad. Het was een flinke klim, maar het uitzicht was zeker de moeite waard. We keken over de geveltjes van de oude stad, maar ook over de scheepswerven, de kranen in de haven en de Baltische Zee met de badplaats Sopot. Terug beneden dwaalden we verder door de gezellige straatjes om uiteindelijk op de kade uit te komen, waar nog altijd de gigantische kraan te bewonderen is die vroeger gebruikt werd om de schepen te bevoorraden. We aten bij een restaurantje aan Dlugi Targ – het centrale plein van Gdansk – waar zelfs kroketten en frikadellen besteld konden worden! De Nederlandse invloed was dus duidelijk zichtbaar. Gelukkig was het weer bepaald niet Nederlands. Tijdens de lunch hadden we al heerlijk zitten genieten op een terrasje, maar omdat er geen wolkje aan de lucht te bekennen was, besloten we dat een boottochtje ook wel lekker zou zijn. We hoefden niet lang te wachten. Genietend op het bovendek zagen we Gdansk langzaam aan ons voorbijtrekken. Eerst de oude stad, vervolgens de kranen van de scheepswerven en de haven. De bestemming van ons boottochtje was Westerplatte – de plaats waar op 1 september 1939 de Tweede Wereldoorlog is begonnen. Nu is het grotendeels een stadspark met strand, maar de ruïnes en een groot aantal monumenten staan er nog. We maakten een wandeling van ongeveer een uur over Westerplatte. Daarna voeren we terug. Het was inmiddels eind van de middag en toch wel een stukje frisser, maar over het geheel genomen hadden we beslist geen klagen gehad over het weer. Terug bij de kade gingen we naar het hostel om ons om te kleden voor de avond. We gingen uit eten bij een restaurant genaamd ‘De Vliegende Hollander’. Daarna lustten we nog wel een drankje. Op aanraden van de ober gingen we naar Parlament, een hippe club met diverse verdiepingen. De drankjes moest je kopen via een tegoed op een pasje, dus we beschikken nu over een lidmaatschapskaart van het Poolse "Parlament", haha. We hebben lekker gedanst (vooral Abigail en ik) en weer een aantal nieuwe cocktails uitgeprobeerd om aan ons lijstje toe te voegen. Uiteindelijk hebben we het niet al te laat gemaakt, omdat we graag nog meer van Gdansk en omgeving wilden zien.

Zondag hebben we een excursie gemaakt naar Malbork, de gigantische burcht waar de Duitse Ridderorde van 1309 tot 1457 huisde. De binnenkant kon alleen bezichtigd worden met een Poolse rondleiding of een privé-gids voor de andere talen. Omdat we met een groep van zeven waren, besloten we een Engelstalige privé-gids te nemen. Dat was een goede keuze. We hadden een ervaren gids met humor die ons in ongeveer drie uur tijd door het gigantische kasteel loodste. De rondleiding verveelde geen moment, omdat we zoveel verschillende dingen te zien kregen – van de barnstenen sieraden tot de kapel en van de keuken tot de toilettoren. We eindigden de rondleiding met het beklimmen van de toren en van bovenaf konden we pas echt goed de omvang van de burcht zien. Terug bij het station vertrok Marie-Louise richting Warschau, omdat zij de volgende dag nog het nodige werk te doen had. De rest ging terug naar Gdansk, waar we nog een avond en een ochtend zouden blijven. We vonden opnieuw een leuk tentje om te eten en een hippe koffiebar voor een geslaagd toetje.

Maandagochtend hadden we tijd om de resterende bezienswaardigheden in Gdansk te bekijken. Dat was eigenlijk alleen de scheepswerf met het monument voor de gevallen arbeiders. De scheepswerf van Gdansk is eveneens een historische plek, omdat hier in de jaren zeventig onder leiding van Lech Walesa de protesten tegen het communisme zijn begonnen. De bijbehorende tentoonstelling over de vakbond Solidarnosc was helaas op maandag gesloten en dat gold ook voor de kraan aan de kade en de Dwór Artusa – het rijke handelshuis aan de Dlugi Targ. Er restte ons dus niet veel meer dan op het terras nog even lekker van het zonnetje en een goede lunch te genieten en daarna was het weer tijd voor de trein – eerst 4,5 uur naar Warschau en daarna voor mij nog drie uur verder naar Kraków. Moe, maar met fijne herinneringen aan een leuk weekend kwam ik daar tegen de avond aan.