Ministerie van Gezondheid belooft beterschap
Door: Tim Sterkenburg
Blijf op de hoogte en volg Tim
07 November 2007 | Polen, Warschau
Oh, oh, het werkleven en de sociale contacten in de avonduren zorgen voor de nodige vertragingen in mijn updates. Met bijna een maand achterstand zijn hier de avonturen uit de eerste week van oktober.
De eerste week van oktober bracht interessante projecten. Dinsdag heb ik de was gedaan bij Gosia, zodat ik niet hoefde de handwassen. Woensdag ben ik op het Ministerie van Gezondheid geweest, omdat Polen (weer) een Europese richtlijn verkeerd had omgezet in nationaal recht. De staatssecretaris kwam een propagandapraatje houden over hoe goed het Poolse recht al aan de richtlijn voldeed. Daar trapten de vertegenwoordigers van de andere lidstaten niet in. Het propagandapraatje werd dus onderbroken en de discussie begon. Maar goed ook, want de staatssecretaris moest al snel weer weg. Als zijn propagandapraatje niet was onderbroken, had hij zijn verhaal afgestoken en was vervolgens zonder enige vorm van discussie weggegaan. Dit is ook Polen… Alhoewel toegegeven moet worden dat het Ministerie van Gezondheid zijn handen vol heeft, aangezien de artsen bij wijze van staking massaal ontslag hebben genomen, waardoor hele ziekenhuizen geëvacueerd zijn omdat er geen zorg meer geboden wordt. In vergelijking hiermee vielen zelfs de stakingen in Montpellier mee! Aan het einde van de discussie meldde de staatssecretaris dat Polen begin volgend jaar een wet hoopt aan te nemen die wel geheel in lijn is met de richtlijn. Ofwel, zoals het in de rapportage aan Den Haag kwam te staan: “Ministerie van Gezondheid belooft beterschap.” Woensdagavond had de Belgische stagiair een Franse filmavond georganiseerd bij hem thuis. Farida kwam ook en ik ontmoette voor het eerst Maschenka, stagiaire van de Oostenrijkse ambassade. De avond werd zo gezellig dat we uiteindelijk de hele film niet hebben gekeken ;-) En we vertrokken zo laat dat de trams en metro’s niet meer reden. Dus het werd een nachtbus voor Maschenka en Farida en ik moesten lopen. De dichtstbijzijnde halte voor de nachtbus van Farida was namelijk in de buurt van mijn huis.
Vrijdag vond een briefing plaats op het Ministerie van Financiën. Een typisch communistisch gebouw uit de jaren zestig, maar met indrukwekkend lange gangen aan de binnenkant. Weer een ministerie om af te vinken op mijn lijstje. En dan te bedenken dat ik nog nooit een van de Nederlandse ministeries van binnen heb gezien.
Zaterdag gingen Gosia en ik naar een bouwmarkt om te zoeken naar een mogelijkheid om mijn wasmachine op de kraan aan te sluiten. Het adres van de bouwmarkt was Ulica Pulawska 430. Bij Gosia om de hoek was nummer 1. Na een half uur in de tram waren we bij nummer 230. Even verder eindigde het traject van de tram en moesten we verder met de bus. Maar bij de bushalte stuitten we op een gigantische bazaar en we besloten om daar eerst even te kijken. Bingo: verloopstuk, waterdichte tape en een metaalzaagje om een waterafvoer te maken. Dit alles tezamen voor iets meer dan twee euro. Ongelofelijk! Vol goede moed ben ik teruggekeerd naar mijn kamer. Het verloopstuk paste helaas niet. Maar ik vond een andere oplossing. Met de waterdichte tape kon ik de omvang van de kraan vergroten, waardoor ik de wasmachineslang er direct op kon aansluiten. Voor extra stevigheid heb ik vervolgens de wasmachineslang met een touw aan de kraan vastgebonden. En raad eens? Het werkte perfect! Het overtollige water lekte weg in de wastafel en de waterafvoer kon in het bad. Het is een systeem dat waarschijnlijk alleen ik begrijp. Maar het werkt en ik hoef niet meer met de hand te wassen :-D Zaterdagmiddag heeft de eerste was gedraaid. Zaterdagavond was het afscheidsfeestje van Farida. Zij had de hele zomer al stage gelopen in Warschau en dus zat haar stage erop. Maandag zou ze vertrekken naar Caïro om een jaar Arabisch te studeren. Zoals jullie zien kiezen sommige mensen nog veel exotischer bestemmingen dan ik. We hebben thee gedronken, voortreffelijk chocoladegebak gegeten bij het in Polen wereldberoemde Blickle, een stadswandeling gemaakt en daarna zijn we in het appartement van Gosia met z’n allen op de vloer neergeploft om whisky te drinken. En ja, aan het einde van de avond werd het weer een taxi naar huis…
Zondag heb ik om te beginnen de vrouw bij de kiosk uitgescholden voor telefoonkaart. Foutje in mijn Pools: ik vroeg “Czy pani JEST telekarta Sim Plus?” (Bent u een Sim Plus beltegoed?) in plaats van “Czy pani ma telekarte Sim Plus?” (Heeft u een Sim Plus beltegoed?) of “Czy jest telekarta Sim Plus?” (Is er Sim Plus beltegoed?). Gelukkig kent de vrouw mij nog uit de tijd dat ik net aangekomen was in Warschau en helemaal van niets wist, dus ik kreeg wel netjes wat ik wilde. Daardoor was ik ook weer bereikbaar, zodat ik in de middag kon afspreken met Ania, een van mijn Poolse vriendinnen uit Montpellier. Zij was in Warschau voor een examen. We hadden elkaar meer dan een jaar niet gezien en dus was er veel om bij te praten. Eerst hebben we in het Nationaal Museum een expositie bezocht van Jaroslaw Wyspanski, een bekende kunstenaar uit Kraków. Ania is een geboren en getogen Krakówse en wist er veel over te vertellen. Dat was dus erg interessant. Daarna zijn we nog even neergeploft in een café om echt bij te praten. Tegen etenstijd had ze met andere vrienden afgesproken. Ik belde dus Gosia op – die mij de dag daarvoor had uitgenodigd voor lasagna – met de vraag of de uitnodiging nog altijd gold. Dat was het geval. We nodigden Pelle, Farida en Krzysztof ook uit en iedereen kon, dus heel spontaan werd er een etentje voor een groot aantal personen georganiseerd. Krzysztof had een Zweedse vriend meegenomen die in Warschau de Muziekacademie doet en bij aankomst kreeg Gosia de opdracht om snel naar beneden te komen, aangezien er iets gebeurd was. Het klonk allemaal een beetje zorgwekkend, daarom gingen we samen naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. Werden we bij aankomst getrakteerd op een privé-concert! Krzysztof op de gitaar en Michael zorgde voor de zang. Gosia’s hele flatgebouw kwam uit het raam hangen om te kijken wat er aan de hand was. Spektakel op de Ulica Flory. Het eten was heerlijk. Gosia was erin geslaagd om in de korte tijd die ze had lasagna, salade en een Noors toetje met geklopte room en appelkruimel te maken. Om jaloers op te zijn. Na het eten werd het privé-concert voortgezet, met onder andere de Zweedstalige versie van Pippi Langkous, gevoelige Poolse muziek en een perfecte Elvis-imitatie door Krzysztof (inclusief de juiste blik). De avond werd opgedragen aan Farida, die de volgende dag het roerige Warschau zou verruilen voor het nog roeriger Caïro. En ja, natuurlijk hoorden bij de zondagavond ook weer whiskey, een taxirit naar huis en te laat gaan slapen… Het begint bijna eentonig te worden ;-)
De eerste week van oktober bracht interessante projecten. Dinsdag heb ik de was gedaan bij Gosia, zodat ik niet hoefde de handwassen. Woensdag ben ik op het Ministerie van Gezondheid geweest, omdat Polen (weer) een Europese richtlijn verkeerd had omgezet in nationaal recht. De staatssecretaris kwam een propagandapraatje houden over hoe goed het Poolse recht al aan de richtlijn voldeed. Daar trapten de vertegenwoordigers van de andere lidstaten niet in. Het propagandapraatje werd dus onderbroken en de discussie begon. Maar goed ook, want de staatssecretaris moest al snel weer weg. Als zijn propagandapraatje niet was onderbroken, had hij zijn verhaal afgestoken en was vervolgens zonder enige vorm van discussie weggegaan. Dit is ook Polen… Alhoewel toegegeven moet worden dat het Ministerie van Gezondheid zijn handen vol heeft, aangezien de artsen bij wijze van staking massaal ontslag hebben genomen, waardoor hele ziekenhuizen geëvacueerd zijn omdat er geen zorg meer geboden wordt. In vergelijking hiermee vielen zelfs de stakingen in Montpellier mee! Aan het einde van de discussie meldde de staatssecretaris dat Polen begin volgend jaar een wet hoopt aan te nemen die wel geheel in lijn is met de richtlijn. Ofwel, zoals het in de rapportage aan Den Haag kwam te staan: “Ministerie van Gezondheid belooft beterschap.” Woensdagavond had de Belgische stagiair een Franse filmavond georganiseerd bij hem thuis. Farida kwam ook en ik ontmoette voor het eerst Maschenka, stagiaire van de Oostenrijkse ambassade. De avond werd zo gezellig dat we uiteindelijk de hele film niet hebben gekeken ;-) En we vertrokken zo laat dat de trams en metro’s niet meer reden. Dus het werd een nachtbus voor Maschenka en Farida en ik moesten lopen. De dichtstbijzijnde halte voor de nachtbus van Farida was namelijk in de buurt van mijn huis.
Vrijdag vond een briefing plaats op het Ministerie van Financiën. Een typisch communistisch gebouw uit de jaren zestig, maar met indrukwekkend lange gangen aan de binnenkant. Weer een ministerie om af te vinken op mijn lijstje. En dan te bedenken dat ik nog nooit een van de Nederlandse ministeries van binnen heb gezien.
Zaterdag gingen Gosia en ik naar een bouwmarkt om te zoeken naar een mogelijkheid om mijn wasmachine op de kraan aan te sluiten. Het adres van de bouwmarkt was Ulica Pulawska 430. Bij Gosia om de hoek was nummer 1. Na een half uur in de tram waren we bij nummer 230. Even verder eindigde het traject van de tram en moesten we verder met de bus. Maar bij de bushalte stuitten we op een gigantische bazaar en we besloten om daar eerst even te kijken. Bingo: verloopstuk, waterdichte tape en een metaalzaagje om een waterafvoer te maken. Dit alles tezamen voor iets meer dan twee euro. Ongelofelijk! Vol goede moed ben ik teruggekeerd naar mijn kamer. Het verloopstuk paste helaas niet. Maar ik vond een andere oplossing. Met de waterdichte tape kon ik de omvang van de kraan vergroten, waardoor ik de wasmachineslang er direct op kon aansluiten. Voor extra stevigheid heb ik vervolgens de wasmachineslang met een touw aan de kraan vastgebonden. En raad eens? Het werkte perfect! Het overtollige water lekte weg in de wastafel en de waterafvoer kon in het bad. Het is een systeem dat waarschijnlijk alleen ik begrijp. Maar het werkt en ik hoef niet meer met de hand te wassen :-D Zaterdagmiddag heeft de eerste was gedraaid. Zaterdagavond was het afscheidsfeestje van Farida. Zij had de hele zomer al stage gelopen in Warschau en dus zat haar stage erop. Maandag zou ze vertrekken naar Caïro om een jaar Arabisch te studeren. Zoals jullie zien kiezen sommige mensen nog veel exotischer bestemmingen dan ik. We hebben thee gedronken, voortreffelijk chocoladegebak gegeten bij het in Polen wereldberoemde Blickle, een stadswandeling gemaakt en daarna zijn we in het appartement van Gosia met z’n allen op de vloer neergeploft om whisky te drinken. En ja, aan het einde van de avond werd het weer een taxi naar huis…
Zondag heb ik om te beginnen de vrouw bij de kiosk uitgescholden voor telefoonkaart. Foutje in mijn Pools: ik vroeg “Czy pani JEST telekarta Sim Plus?” (Bent u een Sim Plus beltegoed?) in plaats van “Czy pani ma telekarte Sim Plus?” (Heeft u een Sim Plus beltegoed?) of “Czy jest telekarta Sim Plus?” (Is er Sim Plus beltegoed?). Gelukkig kent de vrouw mij nog uit de tijd dat ik net aangekomen was in Warschau en helemaal van niets wist, dus ik kreeg wel netjes wat ik wilde. Daardoor was ik ook weer bereikbaar, zodat ik in de middag kon afspreken met Ania, een van mijn Poolse vriendinnen uit Montpellier. Zij was in Warschau voor een examen. We hadden elkaar meer dan een jaar niet gezien en dus was er veel om bij te praten. Eerst hebben we in het Nationaal Museum een expositie bezocht van Jaroslaw Wyspanski, een bekende kunstenaar uit Kraków. Ania is een geboren en getogen Krakówse en wist er veel over te vertellen. Dat was dus erg interessant. Daarna zijn we nog even neergeploft in een café om echt bij te praten. Tegen etenstijd had ze met andere vrienden afgesproken. Ik belde dus Gosia op – die mij de dag daarvoor had uitgenodigd voor lasagna – met de vraag of de uitnodiging nog altijd gold. Dat was het geval. We nodigden Pelle, Farida en Krzysztof ook uit en iedereen kon, dus heel spontaan werd er een etentje voor een groot aantal personen georganiseerd. Krzysztof had een Zweedse vriend meegenomen die in Warschau de Muziekacademie doet en bij aankomst kreeg Gosia de opdracht om snel naar beneden te komen, aangezien er iets gebeurd was. Het klonk allemaal een beetje zorgwekkend, daarom gingen we samen naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. Werden we bij aankomst getrakteerd op een privé-concert! Krzysztof op de gitaar en Michael zorgde voor de zang. Gosia’s hele flatgebouw kwam uit het raam hangen om te kijken wat er aan de hand was. Spektakel op de Ulica Flory. Het eten was heerlijk. Gosia was erin geslaagd om in de korte tijd die ze had lasagna, salade en een Noors toetje met geklopte room en appelkruimel te maken. Om jaloers op te zijn. Na het eten werd het privé-concert voortgezet, met onder andere de Zweedstalige versie van Pippi Langkous, gevoelige Poolse muziek en een perfecte Elvis-imitatie door Krzysztof (inclusief de juiste blik). De avond werd opgedragen aan Farida, die de volgende dag het roerige Warschau zou verruilen voor het nog roeriger Caïro. En ja, natuurlijk hoorden bij de zondagavond ook weer whiskey, een taxirit naar huis en te laat gaan slapen… Het begint bijna eentonig te worden ;-)
-
07 November 2007 - 11:47
Kim:
hay tim,
dankjewel voor je leuke email en nu weer een update op je site! het blijft leuk om je avonturen te volgen! veel succes met alles, tot mails.
kuss kim -
07 November 2007 - 11:48
Abigail:
Gaat zo te lezen nog steeds voortreffelijk daaro! Jammer dat ik dat priveoptreden van de Zweed heb moeten missen ;)!
Succes en veel plezier daar!!
Groetjes uit Nijmegen!! -
07 November 2007 - 11:56
Stephanie:
Hey Tim,
wat een super verhaal weer, maakte wel een beetje zorgen hoor dat er zo lang geen update was ;)
Té grappig dat je iemand uit hebt lopen schelden voor simkaart! Is dat wel een belediging?? Kan ook positief zijn natuurlijk!
xxx -
07 November 2007 - 16:07
Ingrid:
Hee Timster!
Prachtig om mensen uit te schelden zonder dat je het doorhebt en ook geweldig dat je naast je stage ook nog nieuwe talenten ontdekt (zoals het repareren van waterinstallaties) ;-) Kun je ook wel eens in mijn brakkie in Utrecht komen doen (misschien kun je er dan ook voor zorgen dat er geen doperwtjes en stukken kip meer uit de doucheput komen drijven) :p
xx Ing -
11 November 2007 - 12:20
Alette:
He Tim!
Jeetje je maakt toch elke keer weer van alles mee. Het meest geniaal vind ik wel dat je zelf je eigen wasmachine hebt aangesloten. Van professor tot klusjesman, je kan het allemaal! Ga zo door;-)
XXX Alette
-
12 November 2007 - 08:40
Tim:
Allemaal weer bedankt voor de leuke reacties! :-D Nog even wat persoonlijke noten en daarna weer een volgende update.
@ Kim: Jij ook bedankt voor de mail! Ga je in Malawi ook trouw een waarbenjij.nu site bijhouden? Of is Internet daar nog niet uitgevonden ;-)
@ Abigail: Het komt je vast niet onbekend voor, de Zweden met hun gitaar. Maar voor de zekerheid even een fotootje erbij. En wie weet krijg je nog wel de kans om ze in levenden lijve te ontmoeten.
@ Stephanie: Haha, ja, een SIM-kaart is natuurlijk wel een onmisbaar onderdeel van de telefoon ;-)
@ Ingrid: Eigenlijk wist ik natuurlijk dondersgoed dat ik die mensen uitschold voor telefoonkaart, ik deed alleen of ik een domme buitenlander was ;-) Wat jouw doperwtjes en stukken kip betreft: misschien moet je die in eerste instantie al niet door de gootsteen spoelen? ;-)
@ Alette: Mijn volle talenten komen tot ontwikkeling hier in Polen. Hopelijk geldt dat binnenkort ook voor jou bij Velux! -
23 Januari 2008 - 23:30
Paul:
Beste Tim,
ten eerste sorry dat ik je via deze weg lastig val, maar ik heb een dringende vraag. ik ben op zoek naar een kamer in Warschau (bij voorkeur voor 2 personen en tegen een studententarief waar mogelijk). Als je ooit nog eens ergens achter zou komen, zou je me dan willen e-mailen naar paulinpolen@hotmail.com?
bij voorbaat dank en mijn excuses voor het spammen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
