Aangekomen in Montpellier
Door: Tim Sterkenburg
Blijf op de hoogte en volg Tim
07 Januari 2006 | Frankrijk, Montpellier
Inmiddels ben ik drie dagen in Montpellier en er is al een boel gebeurd, dus het is de hoogste tijd voor de eerste update.
We (papa, Mark, Sylvia en ik) zijn op 4 januari vertrokken richting Montpellier. Om 7:00 uur reden we weg uit Bennekom en na Mark en Sylvia te hebben opgepikt, zetten we met een bomvolle auto koers naar het zuiden. De rit verliep prima, na Maastricht was er geen auto meer op de weg en zo is het eigenlijk gebleven. Om 17:00 uur stonden we in het overnachtingshotel in Oullins, een voorstadje van Lyon. De hoteldeuren werkten met een ingewikkelde zescijferige code, dus het was even stampen, maar toen konden we veilig de kamer in en uit. Vanuit de hotelkamer hadden we een prachtig uitzicht op de snelweg A7, maar daar hoorde je op de kamer zelf gelukkig niets van. Nadat we de handbagage naar de hotelkamers hadden versleept, gingen we even kijken of er nog iets te eten viel in Oullins. Uiteindelijk vonden we een gezellig restaurantje in de hoofdstraat, die nog helemaal in de kerstsfeer was.
De volgende dag vertrokken we om 8:30 uur weer richting Montpellier. Ook nu was er een vlotte verkeersdoorstroming en dankzij de tamelijk goed kloppende beschrijving van de ANWB hadden we ook mijn kamer snel gevonden (slechts één keer verkeerd gereden). Het gebouw waar ik zou komen te wonen was echter met een groot hek afgesloten van de buitenwereld en er werd niet opengedaan toen ik aanbelde. Dat was geen goed begin. Gelukkig viel het allemaal mee; een paar minuten later kwam de huisbazin toevallig naar buiten voor een rookpauze en toen ik haar aansprak, werd alles meteen in orde gemaakt. De contracten waren ook in orde, dus ik had m'n kamer. Het is een lekkere kamer: 18 vierkante meter, gemeubileerd en met eigen keuken en badkamer. Bovendien is het complex zo nieuw dat ik de eerste bewoner van deze kamer ben. Terwijl papa, Mark en Sylvia mijn spullen gingen verhuizen, begon ik met het invullen van de gigantische administratieve papierboel. Ik moest formulieren invullen over de staat van de kamer, die zo gedetailleerd waren dat ik zelfs iets moest zeggen over de staat van de haakjes, die in de koelkast het klepje dat voor het vriesvak hangt, vasthouden. Dat duurde dus wel even, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt.
's Middags zijn we met de hypermoderne tram naar de universiteit gegaan. De verbinding is ideaal: aan de overkant van de straat is de halte, de tram rijdt om de vijf minuten en in een kwartiertje ben ik dan bij de rechtenfaculteit (die ook praktisch naast de halte ligt). Ik heb me gemeld bij Madame Py. Ze was een beetje chaotisch, maar wel aardig (en ze bleef maar volhouden dat ze pa ergens van kende...). De papieren waren in orde, maar ik kon niet meer worden ingeschreven, want het inschrijvingsbureau was al gesloten. Dat maakte niet veel uit; inschrijven kan dinsdag en ik kan maandag al wel gewoon beginnen met colleges volgen. M'n rooster moest ik trouwens zelf overschrijven vanaf de grote borden in de hal, want roosters op Internet zetten doen ze hier nog niet. Ik heb ook meteen even gekeken waar de lokalen waren, want is faculteit is verspreid over twee gebouwen in de binnenstad.
Ondertussen waren Mark en Sylvia de stad in gegaan om de winkels te verkennen, wat inkopen voor mij te doen en wat toeristische bezienswaardigheden te bekijken. Ze kwamen terug met niets minder dan zacht toiletpapier van de Albert Heijn. Dat is hier dus te koop bij de 1-euro-shop. De volgende dag hebben we nog extra inkopen gedaan bij de Carrefour, een gigantische hypermarché iets ten noorden van de stad. 's Middags hebben ook wij de toeristische bezienswaardigheden bekeken, zoals Place de la Comédie, de Arc de Triomphe, de oudste medische faculteit van Europa en de moderne wijk Antigone. We hebben de dag afgesloten met een lekkere feel-good movie (Herbie - Fully Loaded).
Vanochtend zijn Mark, Sylvia en pa weer vertrokken en was ik voor het eerst alleen. Gelukkig doet Internet het al, dus ik heb mama even gebeld en verder al met enkele mensen gechat. Verder boodschappen gedaan bij het Casino (zo heet de dichtstbijzijnde supermarkt), de vloer van de hele kamer schoongemaakt (er lag nog bouwstof) en begonnen met het opruimen van en inrichten met alle verhuisde spullen. Hieronder een serie foto's van het gebouw waar ik woon, m'n kamer en het uitzicht.
We (papa, Mark, Sylvia en ik) zijn op 4 januari vertrokken richting Montpellier. Om 7:00 uur reden we weg uit Bennekom en na Mark en Sylvia te hebben opgepikt, zetten we met een bomvolle auto koers naar het zuiden. De rit verliep prima, na Maastricht was er geen auto meer op de weg en zo is het eigenlijk gebleven. Om 17:00 uur stonden we in het overnachtingshotel in Oullins, een voorstadje van Lyon. De hoteldeuren werkten met een ingewikkelde zescijferige code, dus het was even stampen, maar toen konden we veilig de kamer in en uit. Vanuit de hotelkamer hadden we een prachtig uitzicht op de snelweg A7, maar daar hoorde je op de kamer zelf gelukkig niets van. Nadat we de handbagage naar de hotelkamers hadden versleept, gingen we even kijken of er nog iets te eten viel in Oullins. Uiteindelijk vonden we een gezellig restaurantje in de hoofdstraat, die nog helemaal in de kerstsfeer was.
De volgende dag vertrokken we om 8:30 uur weer richting Montpellier. Ook nu was er een vlotte verkeersdoorstroming en dankzij de tamelijk goed kloppende beschrijving van de ANWB hadden we ook mijn kamer snel gevonden (slechts één keer verkeerd gereden). Het gebouw waar ik zou komen te wonen was echter met een groot hek afgesloten van de buitenwereld en er werd niet opengedaan toen ik aanbelde. Dat was geen goed begin. Gelukkig viel het allemaal mee; een paar minuten later kwam de huisbazin toevallig naar buiten voor een rookpauze en toen ik haar aansprak, werd alles meteen in orde gemaakt. De contracten waren ook in orde, dus ik had m'n kamer. Het is een lekkere kamer: 18 vierkante meter, gemeubileerd en met eigen keuken en badkamer. Bovendien is het complex zo nieuw dat ik de eerste bewoner van deze kamer ben. Terwijl papa, Mark en Sylvia mijn spullen gingen verhuizen, begon ik met het invullen van de gigantische administratieve papierboel. Ik moest formulieren invullen over de staat van de kamer, die zo gedetailleerd waren dat ik zelfs iets moest zeggen over de staat van de haakjes, die in de koelkast het klepje dat voor het vriesvak hangt, vasthouden. Dat duurde dus wel even, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt.
's Middags zijn we met de hypermoderne tram naar de universiteit gegaan. De verbinding is ideaal: aan de overkant van de straat is de halte, de tram rijdt om de vijf minuten en in een kwartiertje ben ik dan bij de rechtenfaculteit (die ook praktisch naast de halte ligt). Ik heb me gemeld bij Madame Py. Ze was een beetje chaotisch, maar wel aardig (en ze bleef maar volhouden dat ze pa ergens van kende...). De papieren waren in orde, maar ik kon niet meer worden ingeschreven, want het inschrijvingsbureau was al gesloten. Dat maakte niet veel uit; inschrijven kan dinsdag en ik kan maandag al wel gewoon beginnen met colleges volgen. M'n rooster moest ik trouwens zelf overschrijven vanaf de grote borden in de hal, want roosters op Internet zetten doen ze hier nog niet. Ik heb ook meteen even gekeken waar de lokalen waren, want is faculteit is verspreid over twee gebouwen in de binnenstad.
Ondertussen waren Mark en Sylvia de stad in gegaan om de winkels te verkennen, wat inkopen voor mij te doen en wat toeristische bezienswaardigheden te bekijken. Ze kwamen terug met niets minder dan zacht toiletpapier van de Albert Heijn. Dat is hier dus te koop bij de 1-euro-shop. De volgende dag hebben we nog extra inkopen gedaan bij de Carrefour, een gigantische hypermarché iets ten noorden van de stad. 's Middags hebben ook wij de toeristische bezienswaardigheden bekeken, zoals Place de la Comédie, de Arc de Triomphe, de oudste medische faculteit van Europa en de moderne wijk Antigone. We hebben de dag afgesloten met een lekkere feel-good movie (Herbie - Fully Loaded).
Vanochtend zijn Mark, Sylvia en pa weer vertrokken en was ik voor het eerst alleen. Gelukkig doet Internet het al, dus ik heb mama even gebeld en verder al met enkele mensen gechat. Verder boodschappen gedaan bij het Casino (zo heet de dichtstbijzijnde supermarkt), de vloer van de hele kamer schoongemaakt (er lag nog bouwstof) en begonnen met het opruimen van en inrichten met alle verhuisde spullen. Hieronder een serie foto's van het gebouw waar ik woon, m'n kamer en het uitzicht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
